Begrijp me niet verkeerd: ik ben dol op de Ikea. Hotdogs aan zeventig cent, goedkope boekenkasten en Zweedse Marabou-chocolade, what’s not to love? Maar op zaterdagnamiddag verandert mijn favoriete blauw-gele woonwarenhuis in de zevende cirkel van de hel. In elke zetel zit een krijsend kind en als je een hotdog wil beschik je maar beter over staalharde zenuwen (en in mijn geval: een grote bek om die loser die mij beschuldigde van voorsteken te laten weten dat ik al vijf minuten in de rij stond, voor hij besliste ergens anders een rij te creëren).
En het ergste van al: op zaterdag wil het halve land blijkbaar kötbullar naar binnen werken, en die rij heb ik er echt niet voor over. Bovendien kan je er niet eens rustig van genieten door de locatie van de kinderspeelhoek in het midden van het restaurant. Ik heb natuurlijk niets tegen het feit dat je die kleine fuckers een halfuurtje dumpt, maar de exacte locatie van dat ding komt mijn strot uit.
Ten eerste is het midden van het restaurant nogal een ongelukkige plaats want mensen hebben honger en willen zo snel mogelijk bij de frietjes geraken en ten tweede zijn er ongeveer vijftien zitplaatsen rond dat cirkelvormige ding. Dat is zo mogelijk nog een ongelukkigere zet, want dan voel je als ouder de sociale druk om daar te gaan zitten en op je kroost te letten, terwijl het net heel praktisch is dat je niet ziet hoe je lieftallige dochter heel de peuterhoek bij elkaar krijst. Heel het punt van zo’n kinderhoek is dat je je kiddo’s EVEN NIET ZIET.
(Ik ben er na een Ikea-bezoek doorgaans ook steevast van overtuigd dat ik a) nooit kinderen wil en totaal ongeschikt ben for motherhood of b) mijn eigen kinderen later liever drie uur voor de tv zet dan ze mee te nemen naar de Ikea. Daar doe ik hen, mezelf én de mensheid een groot plezier mee.)
Anyways, een verlofdag heb ik er nu ook niet voor over, dus tjokten mijn lief en ik op zaterdagnamiddag naar de Ikea, voor wat we later de ergste dag in ons bestaan zouden noemen. Ik wilde graag een tv-meubel, een kleerkast en een kar vol planten mee naar huis nemen, maar mijn lief herinnerde mij er fijntjes aan dat onze zelf ontworpen kleerkast zo’n 360 kilo woog en ik zowat het zwakste mens op aarde ben. Doei planten dus.
Twee uur en 360 kilo later lagen de onderdelen voor de kleerkast in de auto. De koffer raakte niet toe, en om te vermijden dat de kast uit de auto schoof (beats me hoe dat zou kunnen want de gemiddelde deur woog meer dan ikzelf, maar goed, blijkbaar gebeuren zulke dingen weleens), duwde mijn (lichtelijk gefrustreerd) lief me een touw in mijn handen waar ik hard aan moest trekken. Dat ging ongeveer zo:
Hij: Ja, maar niet gewoon vasthouden hé? Aanspannen.
Ik: Yes sir.
Hij: Trekken hé.
Ik: Ja ja.
Hij: Ben je nog aan het trekken?
Ik: JA IK BEN NOG AAN HET TREKKEN, EN ALS JE DAT NOG EEN KEER VRAAGT DAN TREK IK JE KOP ERAF.
Don’t blame me, blame Ikea. De rest van de avond zetten mijn lief en zijn vriend de kast in elkaar, draaide mijn schoonbroer de lampen in en verzamelde ik plastic en karton omdat ik niks kan. Verhuizen, ik kan het iedereen aanbevelen, mannekes.
Beeld: Unsplash / Matthew Henry
Hahaha, ik ontdek je blog net, en ik ben nu al fan! Wat schrijf je heerlijk!
Ik ben ooit eens met de trein terug naar huis moeten gaan omdat al ons gerief amper in de auto paste. En ik dus niet meer? Ook wreed plezant kan ik u zeggen gezien onze gedeelde liefde voor het openbaar vervoer 😉
Tof trouwens dat je (terug) schrijft! 😀
Haha jep, het had niet veel gescheeld of ik had zelfs met een deel daar moeten staan wachten voor mijn lief met de lege auto terugkwam. But all is well, en de kleerkast staat (zonder deuren momenteel weliswaar haha).
Gij schrijft anders ook wel heel leuk hé. Die kinderen, ja, ik vind het concept kind vaak ook nog aanneembaar, tot ik ze gegroepeerd zie. Ikea op zaterdag of in de solden, ik doe dat niet meer sinds ik eens een half uur naar parking heb gezocht (dat is langer dan ik onderweg ben). Maar we love Ikea hè!
Altijd leuk om de auto te overschatte bij Ikea. Blijven trekken dan maar :’) Hopelijk hebben jullie alles van Ikea nu binnen en ontbreken er geen onderdelen, dan is die relatietest in ieder geval geslaagd.