De mens is veerkrachtig en raakt snel ergens aan gewend. Je zou dus denken dat ik intussen een volleerd niksdoener ben geworden en dat ik het easy peasy vind om in mijn kot te blijven. Helaas … niks is minder waar. Een niksdoener was ik al (hoera voor dutjes en Netflix in de zetel) en ik word intussen langzamerhand zot in mijn kot.
Wanneer het druk druk druk is en het leven aan mij voorbij raast, kom ik tot rust door mij op te sluiten, koffie te drinken, te puzzelen en Netflix uit te spelen. En nu? Nu snak ik naar druk druk druk. Sommige mensen zouden dan zeggen dat het ook nooit goed is. Die mensen kunnen hun mening wat mij betreft steken waar de zon niet schijnt, al hebben ze bij deze geluk want HA HA DE ZON SCHIJNT NIET, JA OOK DAT NOG JOEPIE. Ik heb beide componenten nodig in mijn leven om écht gelukkig te zijn. Ik wil mijzelf voorbij hollen en op restaurant gaan en te veel rosé drinken op een terras, en daarna nog op date met mijn lief, en het liefst uitkijken naar een reis of twintig. Om dan af en toe mijn batterijen nog eens op te laden door in mijn kot te blijven, een dekenfort te bouwen en tv-series in te halen.
Ik verveel me dus niet, maar de eentonigheid en het gebrek aan afwisseling zorgen er zo stilaan wel voor dat ik mij meer een robot begin te voelen dan gewoon mijn blije, vrolijke zelf. Opstaan, werken, de verplichte wandeling, werken, the occasional Corona Café drink, koken, afwassen, tv-kijken, puzzelen, hoelahoepen, gaan slapen. On repeat. Al zes weken lang. En zo zijn er nog wel een paar dingen waar ik van baal:
- Ik heb vandaag mijn reis in juli geannuleerd. Ik heb het tot het laatste moment uitgesteld, maar als ik nog gratis wilde annuleren moest het nu. En ik wist wel dat die trip niet zou doorgaan, maar ik baalde toch behoorlijk toen ik op die rottige ‘cancel’-knop moest duwen. En ja, ik ga in de plaats wel naar de zee en daar is het ook leuk (enfin, als het mooi weer is that is) (wat het vast niet is hoor, 2020 weet je wel), maar toch. Ronddobberen op een luchtmatras in Kroatië would have been nice. Elke avond op restaurant gaan en Piccolo spelen met mijn lief would have been nice. De Plitvice-meren zien en zagen over hoe vermoeiend het is om daar in dertig graden rond te hiken would have been nice. Enfin, dat hiken waarschijnlijk iets minder, maar soit. You get the point. (En ja, dat ik uren en uren gespendeerd heb aan het vinden van een vakantiehuisje pikt ook.)
- Ik herken mezelf niet meer. En dan heb ik het nog niet eens over mijn gigantische mood swings en het feit dat ik soms verdrietig ben for no reason at all, maar vooral over het feit dat ik vandaag een ovenschotel met duizend groentjes en prei en kurkuma en al in gemaakt heb en WTF GEBEURT ER MET MIJ??? Oké, ik heb er ook een kilo kaas over gestrooid maar dan nog, ik zou graag terug de zatte, pasta verpestende versie van mezelf zijn, dag en bedankt.
- Het vooruitzicht om mondmaskertjes te moeten dragen met een bril. En de winter was net voorbij.
- Alhoewel, de winter lijkt alweer begonnen. Wat is dat met al die regen? Ik dacht gisteren tussen twee buien in nog eens buiten te komen en BOY DID THAT GO HORRIBLY WRONG. ☔️
- De onzekerheid en de rompslomp. De voorbije zes weken waren niet altijd even leuk, maar je wist tenminste wat je mocht (niks) en niet mocht (alles). Ik kijk uit naar de versoepeling van de maatregelen, maar kijk toch ook wat op tegen het gedoe dat dat allemaal met zich gaat meebrengen. We staan ervoor en we moeten erdoor en al die Tante Kaat-leuzes, maar ik zou toch heel graag een paar maanden flashforwarden.
Jij nog corona-ergernissen?
Beeld: Unsplash / Stefan Heesch
Héhé, ik had het er dus ook al over in m’n blog waar je op reageerde. Die eentonigheid hé, crazy! I feel ya. Je post omschrijft eigenlijk dus echt exact hoe ik me ook voel. Dat heb je mooi verwoord! Als het een troost is: ik ben ook wel vaak verdrietig for no reason at all (of duizend redens, met die corona) en ik ben ook wel vermoeid. Hoort er allemaal bij zeker? Take care!
Ik verveel me ook nog niet en ik ga eigenlijk nog altijd wel goed maar ik kijk ook totaal niet uit naar al dat gedoe met die afbouw. Zou ook graag een paar maand vooruitspoelen of slapen ofzo en dat het dan allemaal weer goed is daarna. Maar ja, we staan ervoor en we moeten erdoor hé 😉
Hehe, mijn eigen woorden tegen mij gebruikt. En ooooh ja, er gewoon door slapen, hoe goed zou dat zijn??? Al ben ik door die quarantaine wel bijna vergeten hoe het is om moe te zijn haha!
Dat van die reisjes, dat vind ik ook wel echt een enorm punt. Hier Sardinië eind juni en voorlopig heb ik het nog niet gecanceld, want enkel vliegtickets en “voorlopig gaan reizen na 8 juni nog door” zegt TUIfly dus ik maak mezelf nog graag efkes wijs dat dat zo is :p Ik plan al een roadtrip door België!! Joepie in de regen!!
Zo herkenbaar. Ik kan mijn reis helaas niet gratis annuleren en moet maar afwachten hoe en wat. Maar ik ga er vanuit dat mijn reis naar Australië in Juli niet doorgaat. En daar baal ik toch wel heel erg van, want het plan was onwijs mooi (een roadtrip maken langs de volledige oostkust). Maar dat moet dan maar een andere keer. En verder vind ik het ook wel onwijs jammer dat het nu weer regent, de hond moet wel uit dus soms ontkom je er echt niet aan. De videogesprekken met mijn vriendinnengroep zijn wel onwijs gezellig, maar het liefst zou ik ze gewoon in het echt zien.
Amai, dat is inderdaad heel erg balen. Ik baal al van mijn kleine reisjes, maar die maak je natuurlijk zo opnieuw. Zo’n grote reis kruipt toch wat voorbereiding in (haha sorry, ik maak het niet echt beter hé?). Hopelijk kunnen we onze plannen allemaal snel terug hervatten!!