Ik ben er rotsvast van overtuigd dat mijn brein ervoor leeft om mij gek te maken. Door mij uren te laten piekeren over compleet nutteloze dingen bijvoorbeeld. Gaande van ‘Heb ik mijn pil nu wel gepakt?’ tot ‘Ik heb de deur toch op slot gedaan vanochtend?’. Deze 7 situaties zijn volgens mij hét bewijs dat mijn brein mij haat.
- Ik twijfel al-tijd over welk gerecht ik wil op restaurant. Ik ben er vrij goed in om de ganse menukaart te ontleden en uiteindelijk een drietal keuzes over te houden. Meestal beslis ik pas for real wanneer de ober al bij ons aan tafel staat. En natuurlijk werken mijn brein en het lot samen en kiest mijn tafelpartner meestal een gerecht waarover ik ook twijfelde. Wanneer onze borden op tafel komen heb ik instant spijt dat ik niet voor die deluxe hamburger ben gegaan terwijl ik zit opgescheept met twee fokking verlepte garnaalkroketten.
- Wanneer ik ergens parkeer doe ik de auto op slot en voel ik voor de zekerheid nog eens of hij wel écht op slot is. Dat doen vast nog wel meer mensen. Maar ik lijk twee seconden nadat ik mezelf ervan verzekerd heb dat de auto op slot zit, alweer vergeten te zijn of dat wel echt zo is. En dan voel ik nog maar eens. Waarop ik vertrek en in de winkel/op de trein/op mijn werk alweer twijfel of de auto op slot is.
- Daarbij aansluitend: toen ik alleen woonde, woonde ik op zo’n twintig minuten stappen van het station. Ik probeer de voordeur altijd heel bewust op slot te draaien, zodat ik er later zeker van ben dat ik dat ook effectief gedaan heb. Wanneer ik op reis vertrok en mijn appartement dus voor een paar dagen achterliet, was ik helemaal paranoia. Eén keer was ik zelfs al met trolley en al op het station en ben ik twintig minuten terug gewandeld om te checken of ik de deur op slot had gedaan. WHICH I DID WANT IK BEN GEEN TOTALE RETARD NATUURLIJK.
- Wanneer de zon schijnt wil ik zo snel mogelijk in een horizontale positie op mijn balkon gaan liggen, maar als mijn appartement een stort is, moet en zal ik eerst even opgeruimd hebben. En dan zal je zien dat de zon net weg is wanneer ik klaar ben.
- Ik ben nogal panisch wat betreft mijn pilgebruik. Ik wil ooit wel een kiddo of twee, met de nadruk op ooit. Helaas ben ik ook een verstrooide vogel zonder kop en vergeet ik mijn pil al eens. Bijgevolg ken ik elke website (en elk shady internetforum) over correct pilgebruik vanbuiten, en weet ik exact hoe een cyclus in elkaar zit (en op welke dagen ik dus moet stressen, lees: nadenken over de namen van mijn toekomstige kinders).
Het gaat zelfs zo ver dat ik ooit twee weken lang gestresseerd heb rondgelopen omdat ik na een zatte nacht zag dat er twee pillen uit mijn strip waren genomen. Een normaal weldenkend persoon denkt dan: ik heb in mijne zatte waarschijnlijk twee pillen ingenomen. No biggie, van een beetje extra oestrogeen is nog nooit iemand dood gegaan. Ik denk dan: heb ik überhaupt wel een van die twee pillen ingenomen? Misschien wil mijn zatte zelve wel megagraag kinderen en heeft ze die twee pillen gewoon door de wc gespoeld en weet ik daar gewoon niks meer van??? Ik heb problemen, ik weet het.
- In het begin van de lockdown vond ik thuiswerken geweldig. Na een tijdje werd ik het toch beu en wilde ik graag terug naar kantoor. Nu we eindelijk een datum hebben (volgende week) waarop dat weer kan, zie ik natuurlijk weer alleen de positieve kanten van thuiswerken. Want uitslapen en minder tijd verliezen en extra lekkere lunchkes. En uitslapen.
- Afgelopen weekend was mijn lief bij zijn vrienden. Ik had ineens helemaal geen zin om alleen te zijn – wat ik overigens best verontrustend vind want ik vind dat normaal gezien geweldig. Anyways, een flinke portie zelfmedelijden later stelde mijn onderbuurvrouw voor om samen ‘Temptation Island’ te kijken. Prima plan. Ik ging eerst nog even in bad en toen wilde ik daar natuurlijk uren alleen chillen. Waarom, brein, waarom???
Herken je bepaalde dingen of moet ik me écht zorgen gaan maken?
Beeld: Unsplash / Doug Kelley
Ik check ook altijd vaak – te vaak – of ik alles op slot heb gedaan. In mijn oude huis kookte ik op gas en dat checkte ik ook. Om nátuurlijk iets later alsnog te twijfelen of alles dicht/uit/op slot was. Als ik op vakantie ga, maak ik er een foto van voor mijn eigen gemoedsrust.
Haha OMG dat ik daar nooit aan gedacht heb. Ik moet wel zeggen dat het al beter is nu ik samenwoon en het een gedeelde verantwoordelijkheid is haha.
Hahaha :p Ik kijk indien mogelijk eerst altijd online naar de menukaart, kwestie van de keuzestress op’t moment zelf al wat te beperken en te genieten van de voorpret van de huisgemaakte kaaskroketten die ik toch bijna altijd kies :p Ik was ook aan’t hopen dat wij vrij snel terug naar ’t werk mochten, ook al vond ik thuis werk ook best wel chill. Heb dan vorige week gehoord dat wij zeker niet voor 31 augustus terug kunnen (niet alleen door corona) en mijn bevallingsverlof begint de 2de september dus ik ga daar gewoon niet meer geraken en daar was ik dan toch wel wat door van mijn melk. Maar dat is nu ook terug weg. Vind het wel tof dat ik nog drie maanden thuis ben 😀
De keren dat ik naar mijn auto teruggekeerd ben om te zien of hij wel op slot is, zijn ontelbaar. Dus zeker herkenbaar wat je schrijft! Nu hebben we dat probleem niet meer, onze auto klapt zijn spiegels in als hij op slot gaat, dus daar kan ik het meteen aan zien. Soms loer ik ’s avonds dus wel nog eens uit het raam naar de oprit ;-). Dat probleem op restaurant heb ik dan weer niet, ik ben een moeilijke eter, dus ik ben al lang blij als er drie dingen op de kaart staan die ik graag eet.
Haha jaaaa vroeger deelden mijn zus en ik een auto, en die klapte zijn spiegels ook in. Toen tuurde ik ook soms uit de verte naar dat ding haha. Nu gebruik ik af en toe de auto van mijn lief, en die doet dat dus niet.
Herkenbaar! 😀 Ik durf ook twijfelen of de deur op slot zit en dan weer openen om te voelen of het echt op slot waardoor ik dan twijfel of ik het de tweede keer gesloten heb 😀 Maar meestal controleer ik niet meer 🙂 Deze winter twijfelde ik vaak of ik het hondenkussen met deken niet te dicht bij de gaskachel had laten liggen en had ik schrik dat mijn huis inclusief dieren zou branden…
De pil vergat ik vroeger bijna elke maand!! Ik had zelfs eens midden in mijn cyclus mijn regels en toen zag ik dat ik 5 dagen de pil vergeten nemen had!
Hahaha jullie reacties zijn zo mogelijk nog herkenbaarder. Ik deed ook vaak de deur nog eens openen, en dan wandelde ik naar het station of de winkel en probeerde ik me te herinneren of ik het op slot had gedaan, maar dan was ik natuurlijk niet meer zeker of dat de eerste of tweede keer was. Haha wow, als ik dat zo neerschrijf is dat echt confronterend. Haha en amai, 5 dagen is wel heel extreem 😀
Hahaha, heerlijk geschreven weer! Enne: no worries, ik herken van alles! Dat checken of je dingen wel op slot had gedaan… En altijd als ik voor langer dan een dag van huis ga, check ik echt heeeel vaak of ik alle belangrijke spullen wel bij me heb. Heel vermoeiend.
Haha jep en elke keer weer denk ik: was dat nu echt nodig, mens? Want ik heb mijn deur letterlijk nog NOOIT laten openstaan en heb mijn sleutels ALTIJD bij. (Wel één keer mijn sleutels een volledige nacht op de buitenkant van de deur laten steken hahaha.)
Hahahaha een verstrooide vogel zonder kop. Ik doe de auto ook altijd tien keer op slot, en dan zo van keiver nog met die sleutel mikken want stel je voor dat ik op het verkeerde knopje heb geklikt en dat hij nu open is, ja dan moet hij ook terug op slot hè!
Hahaha, zo’n geweldige lijst! Ik ben ook zo’n eeuwige twijfelaar op restaurant. Pro tip: als je het hebt kunnen ontleden tot twee a drie gerechten: vraag wat de ober je zou aanraden. En ik had dat ook van dat pilgebruik! Maar toen besefte ik eigenlijk dat daar onderliggend heel misschien wel een kinderwens aan het groeien was en dat ik daardoor er zo extreem mee bezig was..