Dat zei Delphine Lecompte in ‘De Slimste Mens ter Wereld’ (wat een hilarisch mens trouwens), en: I feel you, gurl. Het is niet zozeer dat ik uit het niets denk dat ik ziek ben of ga worden en ik ga ook heel chill om met het gezondheidsaspect van deze hele coronacrisis. Maar vanaf ik een pijntje heb, ga ik meteen doemdenken. Ik kan mezelf na een minuut of vijf wel weer tot de orde roepen met de geruststellende boodschap dat ik vast NIET doodga, maar die vijf minuten zijn meestal genoeg om de eerste pagina van Google z’n werk te laten doen. Een bloemlezing uit het leven van een (semi-)hypochonder:
- Dit weekend reed ik met de auto van mijn lief naar de supermarkt. Een rit van hoop en al zeven minuten en de laatste twee daarvan besloot ik dat ik toch nog graag Bluetooth zou aanzetten om mee te kunnen kwelen met Spotify. Om de een of andere rare reden is het geluid via Bluetooth altijd veel stiller en dus zet ik het volume altijd op 30 aka het maximum. Dat ik mezelf niet wil horen zingen heeft daar niks maar dan ook NIKS mee te maken. Anyways, omdat mijn technologische skills even goed zijn aangelegd als mijn autorij-skills (but did you die tho) schalde Stubru door de boxen. Met een rocknummer. Op het allerluidste volume. De rest van de avond was ik half doof en panisch dat ik met tinnitus zou wakker worden. Dat gebeurde gelukkig niet. Moraal van het verhaal: leer zingen (en autorijden, ’t is maar een gedacht) en stop met rommelen aan je auto als je maar zeven minuten moet rijden.
- Deze zomer nodigde ik me uit bij een vriend van mijn lief, die een zwembad in zijn tuin heeft staan. Liggen. Whatever. Ik schreef er hier al uitvoerig over, maar long story short: ik kreeg water in mijn oor, en waar normale mensen gewoon een dag wachten tot dat eruit is gelopen, heb ik met een haardroger in mijn oor geblazen, met mijn hoofd geschud als een natte hond die nog nooit van een whiplash heeft gehoord, aan mijn oorlel getrokken en al hinkelend door het huis gesprongen. Good times.
- Groenten kan je wat mij betreft eten tot ze bruinig zien en muf ruiken. Ik at dus al een jaar lang dagenlang van dezelfde zak spinazie (want sorry maar hoe vol zitten die voor iemand die alleen woont???) toen ik las dat er dan giftige, kankerverwekkende stoffen kunnen vrijkomen. Waar je dus OP TERMIJN kanker van kan krijgen (en dan alleen als je er kilo’s van naar binnen werkt waarschijnlijk). En toch lag ik na vijf minuten al angstig op de zetel na te denken of die buikpijn echt was of van de stress.
- Het gaat zelfs zo ver dat ik mijn zelfverklaarde hypochondrie ook op anderen projecteer. Deze zomer maakte ik couscous met feta, merguez, granaatappelpitjes en munt. Snel klaar, lekker en nog eens redelijk gezond ook. Winner. Tot mijn lief ervan at en er iets ‘nogal prikte op zijn tong’. Ik weet het aan de munt, maar toen hij daarna zei dat zijn tong precies wat opzwol, ging ik ten rade bij Dokter Google. Blijkt dat mensen die hooikoorts hebben (mijn lief dus) vaak ook een hogere gevoeligheid hebben voor granaatappelpitten. I kid you not. Hij heeft de couscous niet opgegeten en all was well (behalve dan dat ik op zoek moet naar een nieuwe lievelingssalade), maar ik heb toch nog een dik uur rondgelopen in de veronderstelling dat ik mijn lief vermoord had.
Heb jij ook hypochondrische trekjes of ben jij wel normaal?
Beeld: Unsplash / Free To Use Sounds
Normaal zijn is saai, Lesley, normaal zijn is saai… (HEEL herkenbaar! Ik ben het type dat na het stoten van haar teen kan roepen dat het vast nooit meer goed komt en dat hij geamputeerd zal moeten worden.)
Hahaha dat zal ik ook al wel eens geroepen hebben.
Als je denkt dat je normaal bent ben je pas niet normaal. Iemand zei dat ooit tegen mij en dat vond ik wel een goeike. Herkenbare post dit. Ik heb de afgelopen twee weken elke dag weleens gedacht dat ik corona had en dan zag ik ook al direct allerlei doemscenario’s voor mij. Dat gezegd zijnde moet ik mezelf er dus wel elke dag 54 keer aan herinneren om handen te wassen.
Mijn lief heeft dus ook serieuze hooikoorts en is mega allergisch aan grassen. Dus als hij ’t gras af rijdt en hij durft nog maar denken dat hij met zijn hand in de buurt van zijn ogen komt zijn die al dik. En dan ook het oogwit hé, dat zwelt gans op en wordt rood en dat ziet er mega eng uit. Ik heb dat nu al een paar keer gezien en ik weet dat dat over gaat en toch denk ik elke keer: ja lap, hij gaat blind worden. En dan loop ik een beetje paniekerig rond hem met gekoelde lepels (om op zijn ogen te houden) en natte washandjes en de vraag of we toch echt niet naar spoed moeten rijden.
Hoe vaak ik hier al niet geopperd heb of we niet naar ’t spoed moeten rijden. En dan elke keer een oogrol en ‘doe normaal’ als reactie hahaha. I feel you hehe.
Ik herkende me ook wel in die uitspraak. Ik moet nog maar denken dat ik ziek ga worden en mijn keel doet al pijn. En ik kan vaak heel ongerust worden over een moedervlek, die er dan bij nadere inspectie al jaren blijkt te staan zonder enige verandering. Het nadeel is dat ik te lang met echte klachten blijf lopen omdat ik niet flauw wil doen, zodat mensen toch niet zouden denken dat ik een hypochonder ben… Niet zo slim natuurlijk.
Haha ja dat van die moedervlekken kan ik ook hebben. En dat laatste is dus echt een grote angst van mij :p dat ik niet op tijd naar de dokter of zo zou gaan om dan na een jaar te horen dat ik veel vroeger had moeten gaan.
Hier nog een hypochonder!! Is niet iedereen dat een beetje? Ik heb wel al afgeleerd om te googlen, een aantal jaren terug ben ik zo in een put gesukkeld. Ik had wat vage klachten waar dokters niet vonden wat het was. Na veel gegoogle was ik overtuigd van ernstige ziektes. Nu probeer ik mezelf moed in te spreken als ik iets voel. En zeker niet meer googlen op symptomen!!
Als ik dan toch eens naar de dokter ga, vertrouw ik haar gelukkig wel haha. Ik heb ook een heel nuchtere huisdokter die meestal zegt dat het niks is en daar ook altijd gelijk in heeft. Dus ik googel wel, maar ik laat het op een bepaald punt ook gewoon voor wat het is :p
Hahaha ja Delphine, ik heb gisteren weer gelachen toen Erik zei: “vriendelijke mensen, Nigerianen?” en zij antwoordde met: “jama, allemaal?”.
Ik herinner me je verhaal hier met dat water in je oor nog ja, good times :p. Ik heb het een beetje maar ik heb het dan ineens in heel grote dingen. Vorig jaar ging ik bij de neuroloog want ik heb nogal vaak migraine en toen zei die mens dat ze ooit op een CT-scan in een ander ziekenhuis gezien hadden dat er iets was met mijn bloedvaten, en dat dat wellicht “iets kleins was maar dat hij het toch nog eens wou onderzoeken met een MRI”. Die MRI was pas twee maand later maar je kan je dus voorstellen dat ik Google binnenstebuiten heb onderzocht naar alle ziektes met bloedvaten in de hersenen, dat ik dacht dat mijn schedel open ging moeten en dat ik mij afvroeg wat er dan met mijn haar moest gebeuren. Enfin. Het was effectief iets kleins en ik was teleurgesteld.
Groenten eet je wat mij betreft ook tot ze bruin zien trouwens.
Hahaha of gisteren: “Soms denk ik wel ‘dit zou veel beter klinken met heel veel drank'”. Love her. En ja, ook herkenbaar!! Ik heb vaak last van hartkloppingen en ben daar eens voor naar een cardioloog geweest (hij verschoot van het aantal slagen per minuut, maar zei dat het al zou helpen als ik terug eens wat meer ga sporten hahaha). Na een eerste onderzoek zei hij ook dat hij ging checken of er te veel d’dimeren of zo in mijn bloed zaten. Als een braaf kind knikte ik en ging ik dat later googelen en bleek dus dat hij wilde checken of ik een longembolie had. Wederom good times in de afwachting van het bloedonderzoek!
Haha, wat een hilarische post alweer. Ik kan mij ook ongelooflijk ergeren aan water in mijn oren. Ik ben zelf niet zo’n hypochonder maar van zodra ik nog maar durf uitspreken dat ik buikpijn-hoofdpijn-andere rare pijn heb, moet ik bijna van m’n man naar de dokter. Die is daar precies zo bang van! Van hele dagen aan de bureau te zetten had ik opeens heel veel last van m’n elleboog en ik weet dat het zou overgaan maar van mijn man moest ik dus naar de dokter. Waar de dokter zei: gewoon wachten en wat minder belasten. Oké. :p
Haha ja mijn lief is er ook echt pro in om mij ongeruster te doen voelen. “Ik zou dat toch eens laten checken” euh oké danku dan???