Gezien #5

You know the drill: in deze rubriek verveel vertel ik je wat er de afgelopen tijd zoal op mijn beeldscherm verscheen. Om een beetje in thema te blijven, rangschik ik alles onder ‘EUH JA’ en ‘EUH NEE’. Voor de trage lezer: de eerste soort raad ik je aan, de tweede niet.

EUH JA

De smaak van de Keyser

Een Vlaamse serie met twee tijd- en verhaallijnen. In 1939 wordt Helena de Keyser verliefd op Alfred, die sterft in de oorlog. Ze trouwt dan met George, Alfreds beste vriend, en stort zich op haar werk in de jeneverdistillerie van haar vader. In 2008 is Helena stervende en vraagt ze aan haar kleindochter om uit te zoeken hoe Alfred écht gestorven is. De reeks is in 2008 volledig aan mij voorbij gegaan, maar ik vind ‘m erg goed. Ik ben sowieso fan van Vlaamse series én oorlogsverhalen, dus dit was een logische. Bingen die handel.

Linkeroever

Nog zo’n – iets oudere – Vlaamse film die compleet aan mij voorbij is gegaan. Met Matthias Schoenaerts, dus dan weet je dat de acteerprestaties al wel goed zitten. Verder heb ik getwijfeld wat ik met de film aan moest, maar ik heb er wel altijd geboeid naar zitten kijken, dus dat was voldoende om ‘m aan te raden. Het is Vlaamse thriller/horror, en ik vind dat sowieso al vaak een vreemd genre, en zeker in het Vlaams. Wanneer Marie bij haar lief, Bobby, op Linkeroever intrekt, ontdekt ze dat de vorige huurster van het appartement verdwenen is en onderzoekt ze de vreemde details rond haar verdwijning. Met Marie zelf gaat het ondertussen alsmaar slechter. Speciale film, maar ik vond ‘m toch intrigerend of zo.

Good Will Hunting

Wat een prachtige film was dit! Will Hunting (Matt Damon) heeft een uitzonderlijk talent voor wiskunde, maar heeft hulp nodig van een psycholoog (Robin Williams) om zijn leven richting te geven. Matt Damon en Ben Affleck schreven het script en het is zo’n verhaal dat niet per se ergens over gaat, maar omwille van de acteerprestaties prachtig wordt neergezet. Aanrader! (Ja, iedereen heeft ‘m waarschijnlijk al gezien, late to the party as usual hehe.)

Armageddon

Een sci-fi-rampenfilm uit 1998, waarin een meteoriet de aarde nadert en dreigt ‘m volledig te verwoesten. Een gespecialiseerd team (met onder andere Ben Affleck en Bruce Willis in de hoofdrollen) zakt af (of stijgt op hehe) naar de ruimte om een gat te boren in de meteoriet en er een nucleaire bom in te laten zakken. Ruimtefilms zijn niet altijd mijn ding (vooral omdat ik er meestal niet genoeg van begrijp, en de ruimte mij ook nooit echt uitermate geboeid heeft) (I mean, al die kindjes die vroeger astronaut wilden worden, ik snapte er niks van), maar deze vond ik wel echt leuk. Door de acteurs, de introsong ‘I Don’t Want to Miss a Thing’ of door het constante vechten tegen de tijd: wie zal het zeggen? (Compleet ongeloofwaardig en niet helemaal zoals het er in de ruimte echt aan toegaat hé, maar wel heel vermakelijk.)

The Queen’s Gambit

De populaire Netflix-reeks over het schaakwonder Beth Harmon, die tegelijk worstelt met emotionele problemen en een drugsverslaving. Ik heb schaken nooit interessant gevonden (ik kan het ook niet), maar zelfs ik kijk uit naar de schaaktornooien in ‘The Queen’s Gambit’. Supermooi vormgegeven en verslavend om naar te kijken.

Cupido Ofzo

Een datingshow waarin Ruth Beeckmans en Karen Damen acht vrijgezellen met een beperking of stoornis aan een lief proberen helpen. Ik ben doorgaans niet zo’n fan van Ruth Beeckmans, maar hier vind ik haar wel heel goed in. Ja, het is melig en mellow en al wat je wil, maar ik vind het goed gemaakte meligheid.

Friends

Zes vrienden in New York die Hehe just kidding, deze hoef ik denk ik niet uit te leggen. Ik kijk het voor de derde keer opnieuw met mijn lief, want laat mij, het is lockdown en bijna kerst.

EUH NEE

The Book of Henry

Wanneer de elfjarige Henry ontdekt dat zijn stille buurmeisje Christina misschien in gevaar is, bedenkt hij een plan. Hij schrijft en tekent een handboek vol instructies om haar te redden. Ik had de film voornamelijk opgenomen omwille van de cast (Naomi Watts, Jaeden Martell, Dean Norris, …), en die reden bleek terecht. Goeie acteurs, vage film. Er worden heel wat serieuze onderwerpen aangehaald (kindermishandeling, hersentumoren en drankmisbruik, om er maar drie op te noemen) en er wordt nooit echt uitgelegd waar die dingen vandaan komen. Ze gebeuren gewoon. Ik had de film bijna wél aangeraden door Jacob Tremblay (dat jongetje uit ‘Wonder’) want hoe cute is die, maar het verhaal zelf hing voor mij toch echt iets te losjes aaneen.

Mortdecai

Wat een draak van een film. Charlie Mortdecai (Johnny Depp) gaat op zoek naar een gestolen schilderij dat zou leiden tot een berg goud. Een paar boze Russen, de Britse geheime dienst, een terrorist en zijn eigen vrouw (Gwyneth Paltrow) zitten hem op de hielen. Ik heb het sowieso niet voor dit soort films, maar doorgaans wel voor Johnny Depp. Hij brengt me in ‘Mortdecai’ een paar keer aan het lachen, maar dat is het ook zo’n beetje. Of zoals de New York Daily News het verwoordde: Johnny Depp has done so much for us. Let us now return the favor and pretend Mortdecai, a disastrously misjudged career low, never existed.

Safe Haven

De jonge, mysterieuze Katie verhuist naar een klein dorpje en wordt er verliefd op Alex, een jonge weduwnaar met twee kinderen. Ze wordt achtervolgd door haar verleden en dat levert voor hen beiden moeilijkheden op. Een typische Nicholas Sparks-verfilming. Ik vond ‘m best vermakelijk om naar te kijken, maar op het einde gebeurt er dan weer echt iets waarvan ik denk: jezus, zó cheesy had het nu ook weer niet gemoeten. Ik moest er echt een beetje van lachen. Vermakelijke film, leuk om te zien, maar vrij inhoudsloos.

An Unfinished Life

Einar Gilkyson is een verbitterde boer die zichzelf en zijn ranch heeft verwaarloosd na de dood van zijn zoon tien jaar geleden. Op een dag staat Jean, zijn schoondochter, bij hem op de stoep. Ik was getriggered omdat Morgan Freeman meedoet, en die speelde zijn rol heel goed, maar voor de rest bleef ik toch wat op mijn honger zitten. Het verhaal van de verongelukte zoon vond ik mooi om te zien, maar tegelijk loopt er ook een verhaal over een beer die Mitch, een vriend van Einar, tien jaar geleden aanviel, en ik had telkens het gevoel dat een van de twee verhalen er wat was bij gesleurd, al kan ik niet goed zeggen hetwelk haha. Geen slechte film, maar ik zou ‘m nu niet per se aanraden.

Everything, Everything

De achttienjarige Maddy heeft een of andere vreemde ziekte waardoor elke mogelijke infectie dodelijk kan zijn voor haar. Ze zit dan ook gevangen in haar eigen huis, maar dan wordt ze verliefd op Olly. Als cheesy tienerfilms waarin er geen knijt gebeurt je ding zijn, moet je zeker kijken, maar man, wat vond ik dit saai.

Brak

Tijdens een van haar wilde nachten bezeert Bobbie haar voet. Ze zal het noodgedwongen een tijdje kalmer aan moeten doen. Na veel weerstand gaat ze met de hulp van haar trouwe vriendinnen, haar ‘meisjesleger’, de confrontatie met zichzelf en haar destructieve (online) patronen aan.  Misschien ben ik intussen al te oud om fan te zijn van dit soort webreeksen, maar bah wat een bagger. Ik vind de actrices die meedoen heel leuk, maar ik krijg de kriebels van het hoge influencergehalte en zinnen als ‘oh my god, ik heb nog maar 17 likes’. Ik weet dat het deels ironisch is bedoeld, maar het is me toch iets te serieus aangepakt om de hele Instagram-bubbel te doorprikken.

The Last Song

Ronnie (Miley Cyrus) is zeventien en weet met zichzelf geen blijf nadat haar ouders gescheiden zijn. Ze woont al drie jaar bij haar moeder in New York, maar brengt nu een zomervakantie door bij haar vader, met wie ze geen goede band heeft. Ik wilde de film vooral zien omdat ik vroeger fan was van ‘Hannah Montana’. ‘The Last Song’ kwam net daarna uit, maar om de een of andere reden heb ik ‘m nooit gezien. En misschien ben ik te hard verwend door Netflix en hun vermogen om slechte films iets minder slecht te maken, maar deze was écht slecht. Sorry, Miley.

Wat heb jij de afgelopen tijd zoal gezien?

Beeld: Unsplash / Darek Roslaniec