Ik maak geregeld gênante dingen mee, maar gelukkig onthou ik ze niet allemaal (anders zou ik niet meer slapen ’s nachts). Toch zijn er ook een paar dingen die (helaas) in mijn geheugen gegrift staan, en het enige voordeel daaraan is dat het goeie content oplevert. Dus euh, geniet ervan hé.
- Een collega van me was jarig en stond in de deurgang van de keuken. Ik ging voor een enthousiaste ‘Gelukkige verjaardag!’ en wilde daarna passeren om koffie te halen en zij zag dat aan voor een poging tot knuffel dus toen stond ik een collega te knuffelen.
- Het papier en karton werd opgehaald en het was al even geleden dus ik zette mijn halve inboedel buiten. De buurman kwam vragen of de PMD ook werd opgehaald en dat bevestigde ik. Toen ging ik terug naar binnen, checkte ik de app en leek er dus GEEN ophaling te zijn. Ik haalde alles weer binnen, verwittigde mijn buurman, opende de app opnieuw en toen stond er DAT ER WEL EEN OPHALING WAS. Ik durfde de buurman niet meer onder ogen komen en ook mijn eigen vuil niet meer buitenzetten hahaha. Uiteindelijk heb ik me er wel overgezet, maar awkwaaaaard.
- Op mijn vorige job ontbeet ik elke vrijdag met een broodje omelet uit een omeletshop (beste ooit). Een kleine omelet kostte zo’n vier euro, een grote zes, en na tien broodjes kreeg je er eentje gratis. Ik nam altijd een kleintje, maar toen mijn kaart vol was, ging ik voor een grote. As one does, toch? TOCH??? Soit, ik heb het mogen horen hahaha. Voor het HELE plein heeft dat mens me een preek gegeven over het feit dat ik normaal gezien altijd een klein broodje neem, en dat ze vond dat ik had moeten vragen of een groot oké was nu het gratis was. Het hele idee van die klantenkaart is dat ik een TROUWE KLANT ben en al VEERTIG EURO aan je omeletmobiel heb uitgegeven, ga je dan echt moeilijk doen over TWEE EURO? Deel dan geen klantenkaarten uit. Ik heb uiteindelijk zelfs voorgesteld om die twee euro bij te passen, maar dat wilde ze dan ook niet. In de Starbucks neem ik soms zelfs een gratis medium koffie omdat ik die grote echt gi-gan-tisch vindt en onlangs vroeg een medewerker waarom ik de grote niet nam, “want het was toch gratis”. Nu, dat was een vrouw naar mijn hart. En oké, ik weet ook wel dat de Starbucks een keten is en dat die belachelijk veel geld verdienen, but again: TWEE EURO. Anyways, mijn koppigheid is standvastiger dan mijn liefde voor eieren dus ik heb er nooit meer een omelet gehaald. (Of ligt dit écht aan mij en vinden jullie mij nu heel gierig?)
- Dit is zo mogelijk de gênantste: af en toe mix ik mijn werk met iets privé dat ik heel snel moet afmaken. There I said it, werknemer van de maand en al. Zo was ik een paar jaar geleden bezig met een (heel melig) tekstje voor mijn jarig lief. Ik schreef de draft in een Word-document op mijn laptop van het werk, verwijderde de hele boel en schreef de nette versie over op een tof kaartje. Enfin, zo had het moeten gaan. In werkelijkheid verwijderde ik just niks, sloeg ik dat bestand op op Dropbox en verzond ik het naar de hele boite. Echt gebeurd hahahaha. Ik kon het gelukkig wel snel wijzigen, maar alsnog hebben een paar collega’s het gezien. En dan zou je denken dat een mens leert uit zijn fouten, maar vorige kerst verstuurde ik een Word-document met niet alleen copy voor een social post, maar ook copy voor een bon voor mijn lief. Met de gevleugelde woorden: “Deze bon geeft je recht op één heen-en-terugvlucht, bestemming onbekend. Inclusief prachtige blauw-gele Ryanair-bekleding. Exclusief beenruimte en ziek veel zuipen ter plaatse.” Het is een wonder dat ik nog een job heb mannekes.
Wat is het gênantste dat jou ooit is overkomen?
Beeld: Unsplash / Charlesdeluvio
Ik vind dat van die omelet vooral gênant van die mevrouw. Of nou ja, dom vooral, want nu is ze inderdaad een klant kwijt en dat kost uiteindelijk meer dan twee euro!
Haha ja ik denk dat het haar vooral om het principe ging, maar ik vond het er wel over.
Haha, zalige verhalen! Leuk dat je ze deelt met ons, gedeelde schaamte is halve schaamte he 😉 Stom van die omelettenvrouw: tuurlijk pak je ’n extra grote optie als ’t gratis is, duh! Wel grappig dat zoiets bestaat, zo’n omelettenwinkel. Ben nu eigenlijk wel benieuwd, #influencer haha!
Hahahaha oef, ik ben niet de enige!
Telt kotsen op je werk als je net een gesprek aan het voeren bent?
Euh dat telt ZEKER, haha ocharm!
Je hebt groot gelijk met je eieren, dan moet ze maar op dat bonnetje zetten dat het voor een kleine is. Ik vind je blogidee leuk maar moet nog even denken of ik mijn dingen wel zomaar online wil zetten..!
Hehe bij de laatste twijfelde ik ook even. Wel benieuwd naar de jouwe in je heerlijke schrijfstijl haha.
Amai dat van die omeletmevrouw (goed woord dit) is gewoonweg onbeleefd. Ik zou ook echt door de grond zakken.
Wel spijtig want dat waren heel goei omeletten. Heb er vannacht ook van gedroomd hahaha maar da’s vast door deze blog. Soit, ik kom toch nog amper in Antwerpen!
Zalige verhalen 🙂
Op mijn vorige job printte ik regelmatig zaken af voor de scouts en soms ging dat over behoorlijk grote hoeveelheden. Ik leerde er de meerwaarde van uitgesteld afdrukken kennen. Wachten op een rustig momentje… en gaan! Tot die printjes de printer blokkeerden en er zelfs een externe IT-dienst aan de pas kwam. Toch ook eventjes met rode wangen gestaan.
Haha amai ik had hier vorige week iets soortgelijks voor, alleen heb ik het gelukkig zelf nog kunnen fiksen! Wederom: werknemer van de maand hehe. Wij hadden thuis ook geen printer dus toen ik studeerde liet ik ook ganse cursussen en documenten vol notities printen door mijn mama op haar werk (vond ze helemaal oké hoor), maar toen ik zelf ging werken dacht ik pas: amai, moet wel wat werk zijn in gekropen.
Ik geef u gelijk met die omelettenmobiel! En dikke pech voor die vrouw want ze is nu inderdaad een klant kwijt. Ik zou daar ook niet meer gaan als ik zo’n preek heb gekregen.
Ik zal misschien ook eens een post delen met gênante momenten! Heb er ook wel een paar ;p
Haha geen blij ei die dag nee! En ja, ben benieuwdddd.
Groot gelijk met die eieren!!
Ik heb zeker enkele gênante momenten. Ik moet er wel even over nadenken. Misschien toch maar eens over schrijven, bedankt voor de inspiratie alvast!
Haha oef, blij dat de meeste me gelijk geven 😉
Via Liesbeth kom ik even naar jou genante dingen kijken.
Bijzonder dat van die eierenmadame!
Ik was mezelf al KWAAD aan het maken op de omelettenvrouw in uw plaats tijdens het lezen, haha! Herinner me nu inderdaad wel dat toen ik eens op het kantoor in Antwerpen was we daar liepen en het extréém lekker rook maar je toen al weigerde om nog te gaan hahahaha, I totally get it. Boycotten die handel! (Eigenlijk was de hele boite ’s nachts eens bekogelen met eieren een gepaste straf geweest.)
Haha nu heb ik daar dus wel ineens zin in, amai. (Ik bedoel in een omelet, maar ook in dat bekogelen!)