Een tijdje geleden stonden de kranten vol met artikels over quiet quitting. En toen ik de beschrijving las (je job doen en niet meer dan dat, which means geen overuren of mails checken na werktijd), ontdekte ik dat ik zonder het te beseffen al jaren aan quiet quitting doe, zonder daar een of ander dwaze term op te plakken. En ik vind dat ook helemaal niet zo negatief als hoe het in de media werd gebracht.
Want ja, ik begin graag rond een uur of negen om tegen vijf uur richting huis (of café of restaurant, ik ben niet moeilijk) te vertrekken. Ik vind het klinkklare onzin dat je tot acht uur op je werk moet zitten om als ‘eEn GoEdE wErKnEmEr’ te worden gezien. Want dat soort goede werknemers worden volgens mij al heel snel uitgebluste werknemers. Ik heb een heel tof privéleven waar ik veel belang aan hecht en graag tijd voor vrijmaak. En ik zie met de beste wil van de wereld niet in wat daar mis mee is. Bovendien ben ik na mijn werk van deur tot deur nog anderhalf uur onderweg en heb ik maar één deftige treinverbinding per uur. Dus excuse me als ik liever om half zeven dan om half acht in mijn zetel plof.
In het begin van mijn werkend leven kon ik nog niet goed inschatten of ik taken meteen moest afmaken als ze om vijf voor vijf nog binnenkwamen, of dat dat ook prima kon wachten tot de dag erna. En dan bleef ik maar langer op mijn werk zitten of werkte ik die taken thuis af. Overigens niet per se omdat ik vroeger ambitieuzer was dan nu (nooit geweest), wel omdat ik nog niet zo op mijn strepen stond (of durfde staan). Soit, toen ik doorhad dat er vaak pas de volgende dag naar dat werk gekeken werd, ben ik daar snel mee gestopt.
Begrijp me niet verkeerd: als ik met een groot project bezig ben of ik moet een deadline halen, werk ik met plezier over. Als ik nog een meeting heb na vijf uur ben ik aanwezig. Want niet iedereen hoeft zich aan mijn werkuren te houden. Maar als mijn werk af is, waarom zou ik dan blijven zitten? Moet ik gestraft worden voor mijn efficiëntie? Structureel overwerken om je baas ervan te overtuigen dat hij blij mag zijn met jou, ik geloof er niet in. Want weet je wat ik gemerkt heb? Dat het echt geen zak uitmaakt of je je uitslooft of niet, zolang je je werk maar goed doet. En dat doe ik denk ik wel. Ik wil je my all geven, gewoon het liefst tussen negen en vijf.
En nee, ik zal op die manier waarschijnlijk nooit riante bedragen verdienen of een zotte functie krijgen, maar dat boeit me ook niet zo. Ik doe mijn werk graag en ik wil de verantwoordelijkheden niet die bij een hogere functie komen kijken. Dus ja, ik heb een leuke job en zit goed waar ik zit. En dat is voor mij voldoende.
En jij? Ben jij wel een ambitieus beestje of valt dat best mee?
Beeld: Unsplash / Sereja Ris
En je hebt groot gelijk, je rot werken om je promotie net door een ander ingepikt zien worden, achterlijke uren en omhoog likken heel wijs dat je ervoor bedankt. Op een vorige locatie kreeg ik veel taken omdat ik het kon, maar er stond niets tegenover. Dus stopte ik ermee. Dat werd niet gewaardeerd, waardering uit je in geld niet in meer werk.
In Frankrijk is het strafbaar om buiten werktijden over werk te bellen, mogen ze hier ook invoeren. Ik ben direct en eerlijk tegen werkgevers, nee hoor die telefoon staat op stil en die kan ik uren vergeten als ik bezig ben.
Ik ga er trouwens nog verder in, ik ga niet mee naar werkborrels. Werk en privé moet je gescheiden houden je hebt een leuk leven, houden zo!
Werkborrels vind ik zelf wel tof want ik kom goed overeen met mijn collega’s. Maar je hebt bedrijven waar er elke week eentje is en dat hoeft dan ook weer niet voor mij haha.
Hear hear! Ik kan best ambitieus zijn denk ik, maar werk zolang als ik zelf wil. Ik ga niet ‘above and beyond’. Scheelt dat ik niet meer in loondienst ben. Toen werkte ik gewoon binnen de uren die ik had en niet meer. En dat betekende niet dat ik niet keihard werkte of minder was dan iemand die een halfuur langer doorging.
Ja, da’s denk ik nog wel anders als zelfstandige! Daar is het grote voordeel natuurlijk die flexibiliteit qua werkuren. De ene week zal je misschien iets minder dan het gemiddelde werken, de andere dan weer veel meer.
Ik geloof daar ook niet in.
Mensen die zeggen het drukdrukdruk te hebben, werken niet efficiënt genoeg.
En ik mag zo’n uitspraak doen omdat ik de inefficiëntie in persoon ben die voortdurend verzucht hoe druk ze het wel niet heeft.
Hahaha mooi verwoord. Nu geloof ik ook wel dat je het te druk kan hebben als je wel efficiënt werkt, maar dan is er gewoon iets mis in het systeem, zoals te weinig werknemers.
Ik ook jong! Ik snap niet dat dat iets negatief is eigenlijk. Is toch alleen maar gezond denk ik. Vind ik.
Yes! Gezond! Dat compenseert al mijn frietjes van ’t frituur 😉
Helemaal mee eens!
Ik heb mij vroeger veel te hard uitgesloofd om er niks voor terug te krijgen (behalve stank of een mes in de rug dan :-p). Op de duur wordt dat ook gewoon van je verwacht en als je dan eens “alleen” maar doet waar je voor betaald wordt, dan zouden ze nog durven je negatief te beoordelen.
Lol, soit, ik heb dus wel wat gal te spuwen over dat onderwerp precies. Maare, er is niks mis met je tijd afbakenen, en termen als ‘quiet quiting’ vind ik eerlijk gezegd maar toxisch. Hoezo, ‘quiting’? Je doet wat moet, waarom moet dat altijd meer zijn?
Ja, iedereen doet inderdaad wat ‘ie wil, maar ik vind inderdaad niet dat je afgestraft moet worden om het feit dat je werk niet je leven is.
Ik baken dat normaal ook goed af, al kan ik het vaak niet laten om thuis mijn werkmail te lezen ( maar ik beantwoord ze niet, ik lees ze enkel). Maar omwille van de Oekraïnecrisis is bij ons de werkdruk gigantisch toegenomen en dat maakt dat ik heel veel overwerk momenteel. Maar dat zijn allemaal werkuren (dus recupereerbaar)en ervoor en erna werk ik echt niet.
Maar ik heb ook collega’s die systematisch langer blijven doorwerken, ook op momenten dat dat eigenlijk niet nodig is. Dat doe ik niet. Ik wil daar in deze omstandigheden een uitzondering voor maken – en ik ga trouwens elk extra uur ook terug opnemen – maar als de storm is gaan liggen werk ik gewoon weer zoals altijd mijn normale uren.
Ik vind dat er ook nog een verschil is tussen overuren met en zonder recup. Ik word betaald voor 38 uur en niet voor overuren, dus als het heel druk is: prima. Dan werk ik wel even over. Maar niet systematisch, want ik word er niet voor betaald. De bakker zijn brood is toch ook niet gratis als die een uur overwerkt. Soit, succes met de crisis daar 😉
Ik zie quiet quitting nog als iets extremer, dus echt het bare minimum doen. Zover is het bij mij nog niet, maar 9 to 5 (of 8 to 4), dat wel hoor. Ik heb jongere collega’s die zich uitsloven en zelfs onbetaald in het weekend werken. Waarom ins hemelsnaam!?
Haha tja, wie weet geraken die wel verder en zien ze dat dan wel als iets wat het waard is. Even goed als die dat willen, maar ik dus niet 🙂