Railbiken & een rotgids

De laatste jaren proberen mijn zus en ik al eens een activiteit cadeau te geven aan onze ouders voor kerst of verjaardagen. Happy parents, happy life en al. Dit jaar planden we een daguitstap naar Maredsous, inclusief railbiken, de abdij en een goed restaurant achteraf. De kapstok van de hele uitstap was wel zo’n beetje het brouwerijbezoek in de abdij van Maredsous. Waarom dat grappig (maar echt kick-you-in-the-crotch, spit-on-your-neck hilarisch) is, wordt later nog wel duidelijk.

Het railbiken was echt heel tof. Vooral de terugkeer, want toen was ons karretje plots volledig losgeslagen en moesten we amper nog trappen. Over het abdijbezoek en vooral de bijhorende rondleiding heb ik dan weer wel het een en ander te zeggen (het zal ook eens niet). Zo vroeg na de feesten en op het einde van de kerstvakantie vreesde ik een beetje dat we de enigen zouden zijn die op pad moesten met de gids. Dat vind ik doorgaans niet zo leuk want dan moet je echt heel goed opletten. Gelukkig bleek mijn vrees onterecht en waren er nog een twintigtal andere mensen. En veel van die mensen hadden hun kinderen mee, wat de gids niet meteen geweldig vond.

Toen we vertrokken vroeg ze al fijntjes of dat wel ging lukken met al die kinderen. Ik weet het niet hé, maar als ik met mijn kroost in de Ardennen zat, zou ik de helft ervan nu niet bepaald achterlaten in de gîte. Bovendien kan ik nog érgens snappen dat je het vooruitzicht op een rondleiding vol gejoel en gekrijs niet top vindt, maar ik neem aan dat die ouders hun verantwoordelijkheid wel nemen als hun kind zijn of haar keel openzet en dan even een wandelingetje gaan maken. Also: kinderen tot zes jaar mochten de rondleiding gratis mee volgen, dus als je écht geen kiddo’s in je abdij wil, moet je die regel misschien ook niet invoeren. ’t Is maar een idee hé.

Soit, al bij al vond ik de groep kinderen nog best braaf (voor zo’n oersaaie rondleiding, I swear), maar elke keer er toch geluid uit zo’n koter kwam, hield de gids opstandig haar mond en keek ze met een soort Omber-vibe naar de ouders. Eén keer sprak ze zelfs de gevleugelde woorden: “Zijn jullie nog geïnteresseerd of zal ik hier gewoon stoppen?”. Awel ja, doe ons allemaal een gigantisch plezier, en stop er gewoon mee. Eén gezin voelde zich (logisch) zo geviseerd dat ze dan maar zelf ziedend zijn opgestapt.

Verder had de vrouw volgens mij ook verlatingsangst, want ze hamerde er elke keer opnieuw op dat we dichterbij moesten komen en dat we niet verlegen mochten zijn. Ik ben niet verlegen, mens, mijn persoonlijke bubbel is gewoon iets groter dan een halve centimeter. Toen we in het kaasmuseum achteraan plaatsnamen, was ze duidelijk geagiteerd dat we niet de allereerste bank uitkozen, die ook nog vrij was. (For obvious reasons.) Dus merkte ze fijntjes op dat de Vlamingen achteraan pech hadden, want de video was in het Frans en we zouden de Nederlandse ondertiteling dus niet kunnen lezen. Waarop mijn mama even fijntjes antwoordde dat we tweetalig zijn. Echt man, kreng.

En dan nog dit: weet je nog dat ik zei dat het brouwerijbezoek wel zo’n beetje de kapstok van de hele dag was? Blijkbaar bevindt de brouwerij zich helemaal niet op het terrein van de abdij en wordt dat bier gebrouwen bij Duvel Moortgat in Antwerpen. De kaas wordt er wel gemaakt, maar zo’n bezoek zou onhygiënisch zijn, dus mochten we alleen het kaasmuseum bezoeken. WAT EEN KAT IN EEN ZAK. We kregen ook niks om te proeven, dus gingen we nog even in de cafetaria zitten met vier uit eigen zak betaalde proefbiertjes, kaas en worst. De cafetaria was gelukkig in orde, dat dan weer wel. Goei croqueskes ook, met grilled cheese erbovenop. Dus hé: als je graag een brouwerij wil bezoeken, ga dan vooral niet naar Maredsous. Schol! 🍻

Beeld: Unsplash / Peter Scholten