Als prille twintiger keek ik met een meewarige blik naar stokoude dertigers, en intussen ben ik degene naar wie er op die manier gekeken wordt. Want volgend jaar word ik dertig. En dat vind ik best prima (ik kijk nu namelijk op dezelfde manier naar stokoude veertigers), al kan ik wel een paar momenten opnoemen waarop ik me echt halfweg de negentig voelde:
- Als ik mijn leeftijd moet selecteren in een drop down-menu moet ik tegenwoordig al twee keer naar beneden scrollen voor ik aan 1994 kom. TWEE KEER.
- Slechtzittende beha’s: I can’t put up with them anymore. Ik heb een heleboel ondingen die te klein of te groot zijn en die de hele tijd verschuiven en vroeger droeg ik ze omdat ze mooi waren, maar echt, ik kan er niet meer tegen. Dan past mijn ondergoed maar niet bij elkaar.
- Collega’s van me die wel nog jong zijn hebben me heel hard uitgelachen omdat mijn vriendinnen en ik vroeger uitgingen in ’t Archief in Leuven en ik snap niet waarom??? Oké, het is een beetje een marginaal schuurcafé, maar toch niet zoveel marginaler dan de rest van de Oude Markt? Is er iemand die vroeger in Leuven studeerde en die mij hierin kan bevestigen? Please???
- Ik kan niet meer rechtstaan. Of ja, nooit gekund eigenlijk. Als ik echt stilstaand ergens een uur naar moet kijken, ga ik sowieso ergens tegenaan leunen, en als het met dansen is, moet ik na een uur toch echt wel eens gaan zitten. Ik was onlangs op een concert in de AB en dat was echt heel tof, maar een paar jaar geleden zag ik dezelfde band al zittend in de stoeltjes achteraan, en mijn inner grandma vond dat eerlijk gezegd zo slecht nog niet. Mijn gezelschap deze keer was wel nog gewoon jong, dus ik ging mee dansen in de menigte, en begrijp me niet verkeerd, dat was echt heel leuk, maar ik vond het eerste concert misschien nog toffer. Ik kon deze keer namelijk NIKS zien, er schuurden heel de tijd voze bierbuiken tegen mij en tja, ik moest rechtstaan. #bommaout
- Ik zal wel niks van fashun snappen (vind ik precies ook niet zo erg, mijn pens laat crop tops met plezier aan zich voorbij gaan), maar wanneer ik op weg naar mijn werk een meute scholieren passeer en die hebben allemaal denim en joggings in zwetende stofkes aan, terwijl het om 8h ’s ochtends al vijfentwintig (triljoen) graden is, ben ik bijna blij dat ik oud ben. En dat ik een luchtige jurk aanheb, dat ook. Gen Z mag lachen met hoe cringe het is dat ik nog gifkes gebruik, maar wie laatst lacht, best lacht wanneer het middag is en die scholieren wel erg hard beginnen te lijken op de smeltende emoji. 🫠
Oké hit me up: is ’t Archief echt zo marginaal???
Beeld: Unsplash / Jack Plant
Ik heb mijn vriend ontmoet in ‘t Archief. In my defense: ik was een toerist, hoe moest ik weten dat het daar marginaal was? Later las ik in een lijstje van Flair: ‘zoek je een lief, ga naar ‘t Archief’. Heeft wel gewerkt.
Haha zalig, hoe toevallig! En die reputatie had het dus inderdaad wel een beetje hehe, maar zoveel marginaler dan de rest vond ik het dus niet 😉
OK, nu voel ik me stokoud 😀 (ik ben 55).
Ik herinner me nog hoe ik vol ongeloof tegen mensen rondom me vertelde dat ik al 30 was!
Maar bon, een mens wordt altijd ouder, niks aan te doen helaas. Tenzij je dood gaat natuurlijk. Ik wou wel graag dat ik nu kon zeggen dat ik nog maar 30 was 😉 .
Haha met de leeftijd op zich heb ik niet zoveel problemen hoor, alleen met de dingen die er soms bij komen kijken 😀
Ik kan niet meespreken over ’t Archief, maar ik heb me dit jaar voor het eerst op het balkon in de AB gezet…
Groetjes van een stokoude veertiger.
Het balkon van de AB is het beste dat er is (en ik ben nog maar 28 ;-))
Haha ja herkenbaar ik moet nog meer scrollen dan jij!
Ik kan bevestigen dat t’ Archief vroeger the place to be was om te gaan dansen. En ik ben zo eentje van 93 dit jaar 30 wordt en die dat kei hard aan het negeren is. Neh.
Hahaha ignorance is bliss!
Ik heb vandeweek nog een gif verstuurd, oei oei. Maar die jonge meisjes met die dikke jeansbroeken als’t hittegolf is, dat vind ik dus ook echt onbegrijpelijk. En het rare is dat die er dan niet eens uitzien alsof ze het te warm hebben… Mijn haar zou aan mijn tomatenhoofd kleven. Maar ja, ik ben dan ook al 32. En dat rechtstaan, ik leun ook altijd ergens tegen.
Ik voel mij vooral ’s morgens oud, als ik opsta en heel mijn lijf stijf is.
Gifs for the win! En hahaha idem van dat haar en tomatenhoofd.
ZITTEN BIJ CONCERTEN IS HET ALLERBESTE. Als ik tickets koop voor meerdere mensen kies ik standaard voor zitplaatsen en als ze klagen zeg ik faux-sad dat de staanplaatsen al uitverkocht waren 🙃 I’m too short for that shit en mijn knieën doen pijn en laat me gerust. (Wel irritant als er dan mensen die écht wilden staan maar niet konden omdat ze al weg waren, dan voor me zitten en het hele concert lang gaan staan. Want dan moet ik ook. Uuuugh.)
Hahaha goeie tip. Al vind ik dat laatste iets minder erg, want dan kan ik rechtstaan bij de toffe nummers en even gaan zitten bij de stomme, win-win!